Samobojcy-tchorze czy ludzie odważni?

Mąż mojej matki chrzestnej powiesił się rok temu. Do dzisiaj nie wiadomo dlaczego. To nie była ucieczka przed problemami, a raczej jakaś urojona myśl. Nie rozumiem takich ludzi, dlatego nawet nie umiem odpowiedzieć dlaczego. Jeszcze rozumiem napisać list, pożegnać się, ale to było takie niespodziewane... Poszedł do lasu i nie wrócił.

Z jednej strony to ludzie odwazni, bo nie kazdy jest w stanie i ma na tyle odwagi zeby sie zabic, ale z drugiej to tchorze bo wybieraja najgorsza droge aby uciec od problemow i powodu ich samobojstwa:*
takie moje zdanie:)

Jak ktoś już nie ma po co żyć, to wcale nie jest złe wyjście.. - ja tak uważam, bo po co męczyć siebie i innych?

a po to, że to mimo wszystko jest uciekanie od problemów. Okay, śmiertelna choroba to niby co innego, ale mnie sie wydaje, że ze wszystkiego da sie wykaraskać, ale na eutanazje chyba gdzieś tu jest osobny temat.

Z każdego dołka da się wyjść, tylko trzeba sie rozejrzeć, może nawet nie wiemy, że ktoś próbuje nam pomóc.

Samobójstwo to dla mnie nie kwestia odwagi czy tchórzostwa, ale jest pewnego rodzaju miarą egoizmu. Bo MNIE nie będzie już bolało, bo JA nie będę miał problemów...

Alucard napisał:

Bo MNIE nie będzie już bolało, bo JA nie będę miał problemów...

popieram. W pełni sie zgadzam z tym ostatnim zdaniem. choć co do tchórzostwa czy odwagi to zgadzam się z Ewą.

No dobrze, a znacie kogoś, kto nie ma w sobie nic z egoisty? zupełnie nic.
ja nie znam nikogo takiego bo ludzi takich nie ma, ale fakt, musze przyznać, że to jest egoistyczne, choc może, gdyby ta osoba dalej żyła byłaby jeszcze większym egoistą? - o tym też pomyślćcie

Jasne, w kazdym jest egoista, temu nie da sie zaprzeczyć. Tu trzeba spojrzeć na siebie i na choćby kilka osób, którym będzie nas brakowało. Ale im bardziej sie zastanawiam, tym bardziej wracam do tezy, ze to tchórze. Targnąć sie na własne życie można na tyle sposobów, że (dość brutalna konkluzja, ale boleśnie prawdziwa) każdy może dojść do wniosku - mam problemów bez liku, trzeba skończyć ze sobą.

A w sumie - jeśli zejdziesz już z tego świata, skąd będziesz wiedzieć, czy coś ci to pomogło?

i właśnie dlatego uważam, że to nie do końca tchórze - wkroczyć w niewiadome, nieznane i to z własnej woli, nikt nie wie, co go spotka na drugiej stronie, może piekło, może raj, a może jeszcze coś innego..

ja tam nie zamierzam sie przekonywać. przynajmniej na chwile obecną.

Wędrowiec napisał:

i właśnie dlatego uważam, że to nie do końca tchórze - wkroczyć w niewiadome, nieznane i to z własnej woli, nikt nie wie, co go spotka na drugiej stronie, może piekło, może raj, a może jeszcze coś innego..

A czy ktoś o tym wtedy myśli, czy raczej o tym, jak mu źle i że wszystko jest do dupy?

Masz racje Wojtuś, to jest decyzja podjęta w momencie, pod wpływem "chwili" (i co z tego, że ta chwila może trwać długo)
Dlatego też nie można rozsądzić, czy są tchórzami, czy osobami odważnymi, decyzje podejmowane pod wpływem emocji nie mają nic wspólnego z rozumem.

Życie jest piękne, po co sie zabijać?

WOJTUŚ USUŃ TEN OBRAZEK Z OPISU Happy

JEST ZA DUŻY.

Śmierć jest tajemnicą, dlaczego by więc jej nie poznać?

/nie, nie martw sie, to odnośnie Twojej wypowiedzi, hasłami ideologicznymi tego typu możemy rzucać wieczność/

Bywały większe opisy, sama nawet takie miałaś Razz

.

offtop: tak miałam ale nie mam Razz

Dawidku ja mam czas by poznać tą tajemnicę. Nie spieszy mi sie do niej ;)